Σαν ένα κύμα ο έρωτας τα παρασέρνει όλα στο πέρασμά του. Σαν μία θάλασσα που έρχεται με ορμή να ξεπλύνει ότι παλιό και να το αντικαταστήσει με το καθαρό, το νέο. Κι όταν έρχεται, δεν μπορείς παρά να τον κοιτάς με δέος, όπως κοιτάς και το κύμα λίγες στιγμές πριν σε καλύψει το υγρό του στοιχείο. Αλλά σε αντίθεση με την παρομοίωση, επιθυμείς να σε παρασύρει ο έρωτας, ακόμα κι αν σου πάρει τα μυαλά που λένε. Αλήθεια, αφού ο έρωτας μας κάνει τρελούς, γιατί τον επιθυμούμε; Είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικοί; Είμαστε τόσο ανίσχυροι μπροστά του; Κι αν είμαστε όντως τόσο ανίσχυροι, γιατί τον προκαλούμε ενώ ξέρουμε ότι είμαστε χαμένοι από χέρι;
Ερωτήματα στα οποία εδώ και καιρό ψάχνω μια απάντηση αλλά δεν μπορώ να τη βρω. Και το θέμα δεν είναι ότι δεν ψάχνω αρκετά, πίστεψέ με το έχω φιλοσοφήσει πολύ αυτό το ζήτημα, το θέμα είναι ότι μόλις νομίζω ότι την έχω βρει και δεν χρειάζεται να ψάξω άλλο, τότε είναι που αυτό ο ενοχλητικός με το τόξο θα πετάξει και πάλι το βέλος του. Και μάντεψε… θα βρει στόχο.
Απόσπασμα 1:
Αμίλητος μπροστά σου στέκομαι / κηλιδωμένο βότσαλο / προσμένοντας την κάθαρση / από των κυμάτων σου την ορμή
Φυλλοροούν οι αυταπάτες μου / στον παφλασμό και την αλμύρα σου, / δαψιλής προσφορά απαντήσεων / στα μεγάλα μου γιατί
Μα όσο και να τον ψάχνουμε, όσο και να αναλύουμε την υπόστασή του, μόνο τα πόδια μας βρέχουμε στην ακροθαλασσιά. Μόνο λίγοι είναι αυτοί που έχουν βουτήξει βαθιά μέσα του, που τον έχουν γνωρίσει σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Και μάντεψε ποιοι είναι αυτοί… αυτοί που χτυπήθηκαν από το βέλος. Αναγκαίο κακό λοιπόν, πρέπει να πληγωθείς για να καταλάβεις, Όπως λένε, πρέπει να πάθεις για να μάθεις. Να πληγωθείς πρώτα από το βέλος και ύστερα από τα λάθη γιατί, όσο και να μας πληγώνουν, η αλήθεια είναι ότι μέσα από τα λάθη μαθαίνεις. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον έρωτα.
Απόσπασμα 2:
Στ’ ακρογιάλι κουρνιάζοντας / πάντα το σούρουπο / σιωπηλοί ατενίζουν / το πορφυρό της θάλασσας / που απλώνεται σαν ύφασμα μπροστά τους
Ξεπλένοντας αμυχές / αδάκρυτοι / ξεκλειδώνουν ειρκτές / ανταλλάσσοντας κάπου κάπου / συμπόνιας χάδια, ματιές
Μη φοβηθείς λοιπόν να πέσεις στην παγίδα του κι ας ξέρεις ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να κάνεις λάθος. Μη φοβηθείς να ρίξεις τα δίχτυα σου στα μεγάλα του βάθη και να εξερευνήσεις όλη του την έκταση. Μπορεί να παλεύεις αρχικά να κρατηθείς στην επιφάνεια αλλά αν είσαι από τους τυχερούς που μαθαίνουν τελικά να κολυμπάνε, ο επίλογος θα σε ανταμείψει. Και θα μοιάζει με μια χαλαρή νύχτα που έρχεται να πάρει όλη την κούραση της μέρας, να διώξει μακριά όλα τα άγχη και τους προβληματισμούς, αφήνοντας μόνο το φως του φεγγαριού να μπαίνει από τις χαραμάδες.
Δεν ξέρω αν κατάλαβα σε μεγάλο βαθμό το νόημα της ποιητικής συλλογής του Στέργιου Φωτόπουλου με τίτλο “Ελεγείας χρόνος” ή αν αυτά που έγραψα είναι μια εντελώς υποκειμενική άποψη αλλά έχω να πω ότι αυτό που διάβασα το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Αυτά βέβαια που έγραψα αντικατοπτρίζουν θα έλεγε κανείς την θετική πλευρά, ενώ διαβάζοντας την ποιητική στο σύνολό της, σε συνδυασμό με τον τίτλο, βγάζει περισσότερο έναν αρνητισμό (“ελεγεία” είναι η λέξη που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ένα απαισιόδοξο έργο). Αλλά θα μου πεις, ποιος μπορεί να δώσει μονοδιάστατη ερμηνεία στον έρωτα;
Διαβάστε το, αξίζει.
Απόσπασμα 3:
Τη νύχτα θα μ’ επισκεφθείς ξανά / αθόρυβα / μ’ ακρογιάλια να γεμίσεις φωτεινά / της σκοτεινής ημέρας την απομόνωση
Αλγεινό φορτίο των μηνυμάτων σου / η αναμονή / μα ακόμη πιο αβάσταχτη της παρουσίας σου η σιωπή
Βιογραφικό: Ο Στέργιος Φωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1989. Έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στην Ευρωπαϊκή Πολιτική από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν και στην Επικοινωνία από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών πάνω στη διαδικασία του κορυφαίου υποψήφιου (Spitzenkandidaten) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί και παρουσιαστεί σε ακαδημαϊκά περιοδικά και συνέδρια. Εργάζεται στη Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο τμήμα παρακολούθησης και ανάλυσης των μέσων ενημέρωσης. Αυτή είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή. Ασχολείται επίσης με τη μουσική.
Περίληψη:
Διψασμένοι καρτερούν
να κοινωνήσουν από χείλη
έρωτα και κόκκινο κρασί
Ιχνογραφούν ταξίδια, γλέντια, ζωή,
προσμένοντας την ανάκτηση της (επ)αφής
Μελαγχολική ζεστασιά στην ψυχή τους
σκέψεις εναγκαλισμών,
ζωντανών συνευρέσεων
Καθώς έμαθαν να ζουν το σήμερα,
η αναβολή για ένα μακρινό αύριο
σφυροκοπά την ψυχή τους
Βυθίζονται
Αντιστέκονται
Αναδύονται
Έχουν δίψα για ζωή.
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Ελεγείας χρόνος
Συγγραφέας: Στέργιος Φωτόπουλος
Εκδόσεις: Βακχικόν
Ημερομηνία έκδοσης: 2021
Αριθμός σελίδων: 36
Για την ομάδα του Authoring Melodies