Όσα τα μάτια ιστορούν, δεν τα μπορεί ο λόγος. Και είναι αλήθεια. Μία εικόνα λένε, χίλιες λέξεις. Κι ένα βλέμμα επίσης, ένα καθάριο βλέμμα. Κοιτάς τον άλλον στα μάτια, τον κοιτάς κατευθείαν στην ψυχή. Όσα ζητά, όσα ελπίζει, όσα ονειρεύεται, καθρέπτες στη ματιά του. Ακόμα κι αν ψέματα σου πει, την αλήθεια βρίσκεις. Ακόμα κι αν σου λέει τα μισά, το ολόκληρο είναι εκεί και περιμένει. Πόσες λέξεις πήγαν χαμένες, έμειναν στα αζήτητα γιατί συναντήθηκαν τα μάτια. Κι αυτό ήταν όλο, τίποτα δεν ήταν ανάγκη να ειπωθεί, άδικος κόπος. Όλος ο έρωτας της γης, στα μάτια ερωτευμένου κι όλο το μίσος του ντουνιά στο βλέμμα προδομένου.
Κι αν προδοθείς όμως, λένε πως ο καιρός το σβήνει. Ο χρόνος είναι γιατρός και την πληγή σου επουλώνει, όχι όμως ολοκληρωτικά. Μια χαραμάδα μένει, μία μικρή ανάμνηση ότι κάποτε εκεί υπήρξε. Και σε πλήγωσε… Ο χρόνος αργεί και το δέντρο μεγαλώνει, πολλά τα κλαδιά του. Κι οι ρίζες φτάνουν βαθιά πολύ, τόσο βαθιά που όσο και να τις κόψεις, δεν ξεριζώνονται. Αλλά μαθαίνεις να ζεις μαζί τους, μαθαίνεις να συμπορεύεσαι. Και κάποτε σβήνουν απ’ το νου, πέφτουν σε νάρκη. Κι εκεί πρέπει προσεκτικός να είσαι, στις μύτες να πατάς μην τις ξυπνήσεις. Και να τις πάρει μακριά του χρόνου να ζητήσεις…
Απόσπασμα 1:
Μιλήστε, μάτια, / Απαντήστε μου! / Πείτε μου, μάτια, πείτε μου… / Ιδού! / Οργή μου. / Αργεί ο χρόνος… η ώρα αργεί. / Η ρίζα ροκανίζεται.
Μα και πάλι, αστεία είναι όλα και έτσι πρέπει να τα βλέπεις. Γιατί αν πάρεις τη ζωή στα σοβαρά, καθαρή δεν τη βγάζεις. Γελάει αυτή μαζί σου, γέλα κι εσύ μαζί της. Γίνε, έστω για λίγο εκείνο το παιδί που με λύσσα προσπαθεί να σε κάνει να ξεχάσεις. Εκείνο το παιδί που η καρδιά του είναι γεμάτη με αγάπη, καλοσύνη και τρυφερότητα. Που δεν έχει χώρο καθόλου για αρνητικά αισθήματα, άδεια από οτιδήποτε μαύρο. Που ντύνεται το χρώμα της παιδικής ανεμελιάς και προχωράει, χωρίς να κοιτά πίσω της. Μόνο για να βάλει τη φωτιά, που όλα θα τα κάψει.
Απόσπασμα 2:
Πόσο θα γελούσα / αν η ζωή σοβαρή λογιζόταν / εάν η τρυφερότητα ήταν ελάχιστο φως / να ψάχνει στην καρδιά σου χώρο / δυσθέατο / ολοένα άδειο / πανταχόθεν σφραγισμένο
Κι έτσι, να πορευθεί με την αγάπη στο τιμόνι. Την αγάπη και την πίστη πως όλα προς το καλύτερο θα αλλάξουν. Γιατί θ’ αλλάξουν. Όσο κι αν σου φαντάζει απίστευτο, θ’ αλλάξουν. Το φως θα βρει τον δρόμο του και θα φωτίσει και πάλι την καρδιά και τη ζωή σου. Θ’ αλλάξουν. Και η οσμή της τρυφερότητας θα επιστρέψει στην ατμόσφαιρα γύρω σου. Θ’ αλλάξουν και θα γίνουν όπως όταν ήσουν παιδί, θυμάσαι; Σ’ εκείνο τον φανταστικό κόσμο που είχες δημιουργήσει στα όνειρα και στις σκέψεις σου. Σ’ εκείνο τον κόσμο θα επιστρέψεις. Γιατί θ’ αλλάξουν. Γιατί υπάρχει αγάπη…
Απόσπασμα 3:
Φως κουρασμένο / όπως στα μάτια σου / οι μαύροι κύκλοι της ξαγρύπνιας / μην το σκοτάδι τα τυφλώσει. / Να δεις…/ υπάρχει αγάπη / την οσφραίνεσαι από μακριά / ακόμα κι από κόσμο αγέννητο / υπάρχει αγάπη
Βιογραφικό: Ο Σωτήρης Σαμπάνης γεννήθηκε στις Καμάρες Αιγιαλείας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει κυκλοφορήσει πέντε μυθιστορήματα, μια συλλογή διηγημάτων και δύο θεατρικά έργα. Για την ποιητική του συλλογή Μεσίστιοι πόθοι (2008) έλαβε βραβείο στον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κούρος Ευρωπού».
Για τον θεατρικό του μονόλογο Ευγενείς αγωνίες απέσπασε το Α’ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου 2009 στον διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού. Παρουσιάστηκε επί σκηνής το 2012 από την εταιρία «ΣΥΝ-ΕΠΙ» στο Από Μηχανής Θέατρο.
Το θεατρικό του έργο Ηλιθιότητας Εγκώμιο, μια διασκευή εμπνευσμένη από το κείμενο του Νηλ Σάιμον Οι Ηλίθιοι, παρουσιάστηκε επί σκηνής από το Θεατρικό Εργαστήρι «Εν Δράσει» του Δήμου Ταύρου στο 3ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής (2010).
Τέλος, ο θεατρικός του μονόλογος Το σώμα του χρόνου παρουσιάστηκε το 2013 από την Εταιρεία Θεάτρου «Η άλλη πλευρά» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Περίληψη:
Θα ’ρθει κάποια μέρα…
ανδριάντας η σιωπή των νεκρών
θα υψωθεί
τη λήθη τρυπώντας
λουσμένη με αίμα.
Ποτέ δεν είναι αρκετό
το αίμα
δεν είναι ποτέ αρκετό
δεν ξεδιψάει το λάθος του κόσμου.
Ποτέ δεν είναι αρκετό
το λάθος του κόσμου.
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Ιδού
Συγγραφέας: Σωτήρης Σαμπάνης
Εκδόσεις: Βακχικόν
Ημερομηνία έκδοσης: 2021
Αριθμός σελίδων: 102
Για την ομάδα του Authoring Melodies