Είναι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, τα λατρεύει και το δείχνει και στα βιβλία της. Και στο τελευταίο που είναι παραμύθι, έχει τίτλο “Η αδέσποτη χαρά” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο αλλά κυρίως στο πρώτο της, το οποίο είναι μυθιστόρημα, τιτλοφορείται “Λίγο πριν φύγω” και κυκλοφορεί και αυτό από τον ίδιο εκδοτικό. Ο λόγος για τη σημερινή μας καλεσμένη, Μαρία- Γκεράλντα Ζύκα Νίκιτς.
Πάμε λοιπόν να τη γνωρίσουμε!
1) Χαίρομαι που σε γνωρίζω Μαρία! Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Θέλω να μου πεις πώς ξεκίνησε για εσένα το ταξίδι στον κόσμο της συγγραφής; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε προς αυτή τη κατεύθυνση;
Μ.Ν. : Η χαρά είναι δική μου. Έγραφα ασταμάτητα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει. Γέμιζα ολόκληρα τετράδια με λέξεις αλλά ήταν σκόρπιες σκέψεις. Η ανάγκη να γράψω ένα βιβλίο με αρχή – μέση – τέλος, μια ιστορία με νόημα ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2019. Μόλις είχα διαβάσει το βιβλίο της Ελένης Δαφνίδη “Μόνα, Μόνα είσαι εδώ;” και θυμάμαι είπα “θέλω να γράψω και εγώ ένα βιβλίο”. Στο άκουσμα αυτής της ανακοίνωσης ο σύζυγός μου με ενθάρρυνε πολύ να το κάνω. Ο λόγος είναι πλέον γνωστός. Ήθελα να επικοινωνήσω στον κόσμο πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τα ζώα. Να προσέχουμε τα αδέσποτα. Είναι δική μας ευθύνη. Πόσα πολλά δείχνει για τον πολιτισμό μας και για τον καθένα ξεχωριστά η συμπεριφορά μας προς αυτά. Τους έχουμε κάνει άπειρο κακό. Κάποια στιγμή πρέπει να τους γυρίσουμε κάτι πίσω.
2) Ποιες οι επιρροές σου; Ποια ονόματα της λογοτεχνίας θαυμάζεις;
Μ.Ν. :
Νομίζω θα δυσκολευτώ να την απαντήσω αυτή την ερώτηση. Είναι τόσοι πολλοί. Σίγουρα δεν μπορώ να τους πω όλους. Θα πω πως έχω αδυναμία στην Αγκάθα Κρίστι. Από κλασικούς λογοτέχνες έχω ξεχωρίσει τον Βίκτορ Ουγκώ και γενικά μου αρέσει η κλασική λογοτεχνία. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει ο Τζο Νέσμπο και ο Σεμπάστιαν Φιτζεκ. Φυσικά μη ξεχνάμε τον δικό μας Νίκο Καζαντζάκη. Το αναφορά στον Γκρέκο είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Για να πω την αλήθεια όμως διαβάζω τα πάντα. Νέοι συγγραφείς εκεί έξω έχουν γράψει πολλά διαμαντάκια.
3) Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσένα να μετατρέψεις σε γραπτό λόγο αυτό που γυροφέρνει στο μυαλό σου;
Μ.Ν. : Σχετικά εύκολο από την στιγμή βέβαια που διανύεις περίοδο έμπνευσης. Γιατί υπάρχει και το “writer’s block” που νιώθεις πως οι ήρωες που έχεις επινοήσει αρνούνται να σου μιλήσουν. (γέλια) Εκεί λοιπόν τα πράγματα δυσκολεύουν.
4) Συναίσθημα ή λογική; Ποιο από τα δύο κρατά τον κυρίαρχο ρόλο στα γραπτά σου και γιατί;
Μ.Ν. : Ξεκάθαρα το συναίσθημα. Διότι έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή. Σε όποια απόφαση πρέπει να πάρω πρώτα βάζω μπροστά το συναίσθημα. Κάποιες φορές μου βγήκε σε καλό άλλες όχι.
5) Θέλω να επικεντρωθούμε λίγο περισσότερο στο πρώτο σου βιβλίο, το “Λίγο πριν φύγω” καθώς, προσωπικά, είναι αυτό που με τράβηξε περισσότερο. Καταρχάς θέλω να μου πεις λίγα λόγια για την όλη πορεία από την αρχική ιδέα μέχρι την έκδοση του. Σκέψεις, αγωνίες, συναισθήματα…
Μ.Ν. : Θέλω να πω για τον τίτλο δύο πράγματα. Όταν κάποιος διαβάσει το βιβλίο θα πει “α, ώστε γι’ αυτό λέγεται έτσι”. Είναι ξεκάθαρο. Κρύβει όμως ταυτόχρονα και μια δική μου προσωπική ιστορία από πίσω. Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω τίτλο. Ενώ η συγγραφή του βιβλίου μου έβγαινε αβίαστα, με τον τίτλο τα είχα βρει σκούρα. Σε ένα δωμάτιο εντατικής λοιπόν μου γεννήθηκε αυτή η ιδέα. Για να είμαι πιο συγκεκριμένη αφού είχα βγει από αυτό και είχα υποβληθεί σε ένα δεύτερο χειρουργείο. Όταν επέστρεψα στο δωμάτιο ζήτησα από τη μητέρα μου να μου δώσει ένα χαρτί να γράψω κάτι για να μη το ξεχάσω. Ήμουν ακόμα ζαλισμένη. Έγραψα ” τίτλος : λίγο πριν φύγω”. Αυτό είναι κάτι που έχω υποσχεθεί πως θα μιλήσω κάποια στιγμή, όταν θα είμαι έτοιμη, γιατί νιώθω πως θα βοηθήσει πολλές γυναίκες. Τώρα όσον αφορά το “ταξίδι” από τη συγγραφή στην έκδοση ήταν ένα ταξίδι άγχους που δεν απόλαυσα. Όλα πήγαν καλά στο τέλος όμως και αυτό είναι που μετράει.
6) Το βιβλίο κοσμεί ένα αρκετά όμορφο εξώφυλλο που απεικονίζει ανθρώπινες πατημασιές δίπλα σε πατημασιές σκύλου. Μία όμορφη αλληγορία θα έλεγε κανείς για τη σχέση ανάμεσα σε αυτές τις δύο οντότητες.
Μ.Ν. : Πολλοί είναι αυτοί που πριν μου πουν οτιδήποτε για το βιβλίο μου λένε “Μα καλά τι καταπληκτικό εξώφυλλο είναι αυτό” Εδώ είναι που ευχαριστώ τον εκδοτικό μου οίκο, το Υδροπλάνο και την γραφίστρια Μαρία Σταμπουλη για την άψογη δουλειά που έκαναν τόσο στο εξώφυλλο όσο και μέσα στο βιβλίο. Όπως επίσης και για το παραμύθι μου με τίτλο “Η αδέσποτη Χαρά“. Έχω δεθεί συναισθηματικά με τους ανθρώπους του εκδοτικού. Είναι υπέροχοι. Σου λέω με σιγουριά πως όταν αφήσεις έναν σκύλο να μπει στη ζωή σου θα δεις τη ζωή σου να αλλάζει προς το καλύτερο. Θα μάθεις να αγαπάς με μιαν αγάπη άδολη και ανιδιοτελή. Ανοίξτε την αγκαλιά σας σε ένα αδέσποτο. Τα υπόλοιπα αφήστε τα πάνω του.
7) Μέσα σε αυτό το βιβλίο, θα συναντήσουμε τη Μαρία; Θα μπορέσουμε να σε γνωρίσουμε καλύτερα διαβάζοντας τις σελίδες του;
Μ.Ν. : Είναι δύσκολο για να μη πω ακατόρθωτο ένας συγγραφέας να μη μεταφέρει κομμάτια του εαυτού του στο βιβλίο του. Όσο και να προσπάθησα να μη το κάνω . Δεν μοιάζω όμως με την πρωταγωνίστρια του “Λίγο πριν φύγω” αν αυτό με ρωτάς. Θα ήθελα να πω κάτι κοινό που έχουμε αλλά θα κάνω spoil. Αλλά ναι, διαβάζοντάς το θα καταλάβετε τις αδυναμίες μου.
8) Φιλία και αγάπη είναι δύο έννοιες που διατηρούν αρκετά μεγάλο μερίδιο όσο αφορά το συγκεκριμένο έργο. Θα μπορούσες να πεις ότι κάποια από τις δύο είναι πιο ισχυρή από την άλλη;
Μ.Ν. : Πάντα λέω πως η αγάπη είναι η απάντηση σε όλα. Το ιατρικό σε όλες τις καταστάσεις. Μακάρι να το καταλαβαίναμε όλοι αυτό. Η φιλία ως τόσο είναι πολύ σημαντική. Είμαι πολύ τυχερή σε αυτό το κομμάτι. Έχω φίλους που αγαπώ και με αγαπάνε για αυτό που είμαι και αντίστοιχα.
9) Τι πιθανά μηνύματα προσπαθείς να περάσεις μέσα από αυτό το βιβλίο; Πιστεύεις γενικά ότι ένας καλλιτέχνης, εφόσον έχει τη δυνατότητα, θα πρέπει να “διαπαιδαγωγεί”;
Μ.Ν. : Πίστευα πως περνούσα αποκλειστικά μηνύματα φιλοζωίας αλλά τότε οι αναγνώστες μού μου έδειξαν πως μέσα στο βιβλίο επικοινωνώ την αγάπη της οικογένειας, το δέσιμο και την θαλπωρή. Τη σημαντικότητα της φιλίας, του” θα είμαι πάντα δίπλα σου” . Και φυσικά μέσα από το love story αυτών των δύο ανθρώπων δείχνω πόσο σημαντικές είναι οι έννοιες του σεβασμού, της εμπιστοσύνης και του αμοιβαίου έρωτα.
10) Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον; Υπάρχει κάτι που ετοιμάζεις αυτή τη περίοδο;
Μ.Ν. : Είναι μια γεμάτη περίοδος της ζωής μου που την απολαμβάνω. Ετοιμάζω μαζί με την Ελένη Παπαθεοδωρου κάτι που έπρεπε ήδη να υπάρχει και απορώ πως δεν το είχαν σκεφτεί πριν από εμάς (Γέλια) Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε ένα παραμύθι με τον Μάκη Δαρμανίν ο οποίος είναι διακεκριμένος δάσκαλος σκι. Γράφουμε ουσιαστικά έναν οδηγό σκι για μικρά παιδιά. Πιστεύω πολύ σε αυτή την ιδέα. Την εικονογραφηση έχει αναλάβει ο ταλαντούχος Σεμπάστιαν Νάσο ενώ την επιμέλεια του παραμυθιού έχει αναλάβει ο επιμελητής του “Λίγο πριν φύγω” Κώστας Ντώνας μαζί με την Ελένη Παπαθεοδωρου. Και κάπου εκεί γράφω το επόμενό μου μυθιστόρημα, που έχω ήδη αγαπήσει. Τα πάω καλά αρκεί να μη με πιάσει το writer’s block. Η ξαδέρφη μου , Φιορέλα, για να σιγουρευτεί πως δεν θα πάθω κάτι τέτοιο μου ζητάει καθημερινά να της στέλνω 300 λέξεις. Είναι ένα κίνητρο.
Μαρία, σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου!!!
Σύντομο βιογραφικό
Είμαι η Μαρία-Γκεράλντα Ζύκα Νίκιτς. Γεννημένη τον Αύγουστο του ’87 και πιο συγκεκριμένα στις 16. Την ίδια ακριβώς μέρα που χρόνια μετά έφερα τη μονάκριβή μου κόρη στον κόσμο, ενώ στις 15 Αυγούστου είναι γεννημένος ο άντρας της ζωής μου. Έναν Αύγουστο μου γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα “Λίγο πριν φύγω” από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Ο Αύγουστος λοιπόν είναι αναμφίβολα ο μήνας μου. Τον επόμενο χειμώνα θέλησα να γράψω το παραμυθάκι “η αδέσποτη Χαρά”, από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, το οποίο είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημά μου. Μεγαλωμένη στο πιο όμορφο νησί, την Κέρκυρα, είχα πάντα την ανάγκη να κάνω τον κόσμο πιο όμορφο είτε με τα πινέλα μου, ανάγκη που με οδήγησε σε σπουδές μακιγιάζ και αισθητικής, είτε με τις λέξεις μου, ανάγκη που με οδήγησε να αποτυπώνω στο χαρτί συχνά τις σκέψεις μου.
Τα χρόνια περνούν και θέλω να μπορώ να πω στην κόρη μου, όταν μεγαλώσει, πως δεν έμεινα πότε σιωπηλή και πάλεψα πολύ για τα δικαιώματα των ζώων. Αγαπώ πολύ τα ζώα, τον σκύλο μου Ίμπρα, το ποδόσφαιρο και τον καφέ. Εθισμένη στη μυρωδιά των βιβλίων και στα ταξίδια. Όσοι με γνωρίζουν λένε πως είμαι εκρηκτική, δοτική και ασυμβίβαστη. Τυχερός αριθμός το 11. Υπάρχει λόγος! Αν με ρωτήσει κανείς ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή στον κόσμο, θα πω πως είναι η καλοσύνη. Από φόβους δεν με τρομάζει τίποτε περισσότερο από τα δάκρυα του παιδιού μου.
Μάθετε περισσότερα για τη Maria εδώ:
Για την ομάδα του Authoring Melodies