Γιατί ένας άνθρωπος να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από αυτό που έχει ονειρευτεί για τον εαυτό του; Γιατί να μη προσπαθήσει να φτάσει μέχρι εκεί που ευχήθηκε, όσο μακριά κι αν φαίνεται ότι είναι; Πώς μπορεί να αντιστρέψει την παραίτησή του; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που γεννά το μυθιστόρημα της Ελένης Πουλημένου με τίτλο «Ταξίδι στο κόκκινο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Αλλά δεν θα σας πω εγώ για αυτό, καλύτερα να μας μιλήσει η ίδια η συγγραφέας για το έργο της.
Πάμε να γνωρίσουμε την Ελένη λοιπόν!
1) Καλώς σε βρήκα Ελένη!! Θα μας κάνεις μια εισαγωγή στο βιβλίο σου;
Ε.Π. : Γεια σου Δημήτρη! Καλώς σε βρήκα κι εγώ!
Κάνοντας λοιπόν μια εισαγωγή, να πω ότι το κόκκινο είναι ο στόχος και το όραμα που έχει ο καθένας για τη ζωή και τον εαυτό του. Το ταξίδι είναι η πορεία μας για την πραγμάτωση αυτών, την αυτοπραγμάτωση. Δεν είναι κακό να αναζητάς το κόκκινο διαρκώς. Το πρόβλημα είναι να μην το αναζητάς ή να μην το έχεις καν τοποθετήσει στην παλέτα των χρωμάτων σου…
2) Γύρω από ποιον άξονα κινήθηκες κατά τη συγγραφή αυτού του έργου; Ποια ήταν τα στοιχεία που δημιούργησαν τη μαγιά για αυτό το βιβλίο;
Ε.Π. : Σίγουρα, η ανάγκη για ενδοσκόπηση και επούλωση των πληγών μου μετά από μια μακρόχρονη τραυματική περίοδο της ζωής μου. Τα συστατικά στοιχεία της μαγιάς ήταν τα δικά μου βιώματα, τα βιώματα φιλικών μου προσώπων και η αδημονία των ανθρώπων γύρω μου να τα καταγράψω.
3) Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η διαδικασία από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας μέχρι την έκδοση; Τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε περισσότερο;
Ε.Π. : Ήταν δύσκολη διαδικασία αλλά και ταυτόχρονα θεραπευτική για εμένα. Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, το να δώσω ξεκάθαρα στον αναγνώστη ότι εδώ πρόκειται για εμένα… Θυμάμαι, στην πολύ αρχική του μορφή το κείμενο είχε πολύ τριτοπρόσωπη αφήγηση, σαν να ήθελα ασυνείδητα να κρυφτώ. Αυτό μου το επεσήμανε η Αντιγόνη Νέτα, η σκηνοθέτης που το ανέβασε ως θεατρικό αναλόγιο, όταν το πρωτοδιάβασε. Και με βοήθησε να ποδοπατήσω το κρυφτό…
4) Πόσο δυνατό μπορεί να είναι ένα όραμα; Πόση δύναμη μπορεί να δώσει σε έναν άνθρωπο η επιθυμία πραγμάτωσής του;
Ε.Π. : Το όραμα είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και του πολιτισμού. Οι μεγαλύτερες αλλαγές στον κόσμο και τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα έγιναν γιατί κάποιοι κάποτε ακολούθησαν ένα όραμα. Για το δικό του όραμα ο καθένας μπορεί να κάνει τα πάντα ώστε να το πετύχει και να το υπηρετήσει. Αυτό είναι ο αυτοσεβασμός. Το θέμα είναι, τι κάνουμε αν δεν υπάρχει όραμα;
5) Γιατί συμβιβαζόμαστε; Γιατί «πουλάμε» το όραμά μας, τα όνειρά μας για κάτι που μπορεί να είναι κατώτερο;
Ε.Π. : Πολλοί είναι οι λόγοι, οι περισσότεροι ύπουλοι. Άλλοτε από φυγοπονία, για την ευκολία μας, επειδή βολευόμαστε στη μιζέρια γιατί μας φαίνεται «βουνό» να την αλλάξουμε, άλλοτε από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τους άλλους, τη συνήθειά μας να ακολουθούμε τη γνώμη του κόσμου, αυτό το περιβόητο «τι θα πει ο κόσμος;»
6) Το αν θα συμβιβαστούμε ή θα συνεχίσουμε να παλεύουμε είναι κάτι που εξαρτάται τελικά μόνο από εμάς; Είναι ουσιαστικά μία μάχη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό;
Ε.Π. : Ακριβώς όπως το έθεσες. Είναι μια μάχη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Και, βέβαια, είναι πολύ δύσκολη μια τέτοια μάχη. Νομίζω πως όλοι λίγο πολύ πέφτουμε στην παγίδα του συμβιβασμού. Είναι αναπόφευκτο. Το θέμα είναι κατά πόσο θα αναγνωρίσουμε ότι το πάθαμε και κατά πόσο θα κινηθούμε για να το αλλάξουμε. Κι εδώ, αναλαμβάνει δράση η σχέση μας με τον εαυτό μας…
7) Πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η φιλία σε μία τέτοια μάχη; Μπορεί ένας φίλος να αποτελέσει το στήριγμα που θα μας δώσει την απαραίτητη ώθηση ώστε να βγούμε τελικά νικητές ή είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να ανακαλύψουμε μόνοι μας;
Ε.Π. : Η φιλία είναι πολύ σημαντική. Είναι η συμμαχία στον πόλεμο. Σίγουρα έχεις περισσότερες πιθανότητες να νικήσεις έναν πόλεμο αν έχεις καλούς συμμάχους. Βέβαια, ένας πόλεμος χρειάζεται και στρατηγική κι εδώ είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Άρα, ο συνδυασμός και των δύο είναι ο ιδανικός. Αν έχεις βρει την αληθινή φιλία, μπορείς ευκολότερα να σταθείς στα πόδια σου. Αν όχι, κάνε τον εαυτό σου, φίλο σου!
8) Όσο αφορά το σύνολο του βιβλίου, επικεντρώθηκες περισσότερο στην ιστορία ή στην ανάλυση των χαρακτήρων; Πόσο μεγάλο μερίδιο διατηρεί το καθένα από αυτά και για ποιο λόγο;
Ε.Π. : Νομίζω και στα δύο, τι λες; Σίγουρα ο φακός φωτίζει ολοκληρωτικά την πρωταγωνίστρια-αφηγήτρια αλλά και οι άλλοι χαρακτήρες παρουσιάζονται αρκετά για να φωτίσουν διαφορετικές οπτικές της ζωής αλλά και την ίδια την ιστορία. Βέβαια, αναλύονται έμμεσα ως χαρακτήρες, όχι τόσο άμεσα όσο η ηρωίδα.
9) Θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο την Ελένη μέσα από αυτό το βιβλίο; Θα βρούμε κομμάτια δικά σου στους ήρωες;
Ε.Π. : Ναι, το έχω πει, θα με βρείτε παντού στις σελίδες του βιβλίου…
10) Είναι αρκετά νωρίς βέβαια αλλά θα ήθελες να μας πεις αν υπάρχει κάτι που να ετοιμάζεις αυτή τη περίοδο, τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ε.Π. : Ακόμη είναι πολύ νωρίς, σωστά. Είναι η περίοδος που «αποτραβιέμαι» μέχρι την επόμενη φαεινή ιδέα…
Ελένη, σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου!!!
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι ολόψυχα να γεμίσετε κοκκινοκύτταρα που θα σας ταξιδεύουν στο δικό σας κόκκινο!
Η Ελένη Πουλημένου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας κατά τα έτη 1996-2000. Από το 2000 και μετά άρχισε να εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος. Από το 2007 έως και σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος καθηγήτρια σε σχολείο. Το 2015 συνέγραψε ένα πρωτότυπο μουσικοθεατρικό έργο, την “Παραμυθάδα με Καντάδα”, την οποία ανέβασαν με μεγάλη επιτυχία στη θεατρική σκηνή της Λεοντείου Σχολής Νέας Σμύρνης τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2016 με τη συνεργασία ταλαντούχων μαθητών και εξαίρετων φίλων-συναδέλφων. Το 2020 ολοκλήρωσε ένα μυθιστόρημα για παιδιά-εφήβους με τίτλο “Ο αλγόριθμος της ζωής”, το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Πατάκη τον Φεβρουάριο του 2021.
Το 2021 έγραψε ένα νέο μυθιστόρημα, το “Χρόνος… ’22”, το οποίο εκδόθηκε τον Μάιο του 2022 από το Ίδρυμα Νεότητας & Οικογένειας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 2018-2019 έγραψε τη νουβέλα “Ταξίδι στο κόκκινο”. Τον Σεπτέμβριο του 2019 παρουσιάστηκε σε μουσική θεατρική σκηνή από θεατρική ομάδα, σε σκηνοθεσία της Αντιγόνης Νέτα, ως ανατρεπτικό θεατρικό αναλόγιο. Είχε εκπληκτική απήχηση. Το 2021 διασκεύασε το “Ταξίδι στο κόκκινο” σε μυθιστόρημα. Το “Ταξίδι στο κόκκινο” είναι ένα έργο ζωής για την ίδια, το οποίο γράφτηκε σε μία κομβική περίοδο για τη ζωή της. Στόχος της είναι να εκδοθεί και να υπάρχει στα ράφια των βιβλιοπωλείων για τον κάθε αναγνώστη που θέλει να κάνει ένα ταξίδι στο κόκκινό του και να το βρει γιατί, τελικά, πρόκειται για μια αναζήτηση ζωής που μας αφορά όλους!
Μάθετε περισσότερα για την Ελένη εδώ :
Για την ομάδα του Authoring Melodies
Δημήτρης Μπονόβας