Συνεχίζουμε με συγγραφείς των εκδόσεων Μετρονόμος σε ποιητικά μονοπάτια. Αυτή τη φορά σας παρουσιάζουμε τη Γιώτα Βασιλακοπούλου και «Tο ψυγείο των ματαιώσεων», ένα βιβλίο ιδιαίτερο μιας ποιήτριας που αποφάσισε μέσω αυτού να μας συστηθεί.
Τι λέτε λοιπόν, είστε έτοιμοι να τη γνωρίσουμε καλύτερα;
1) Καλώς σε βρήκα Γιώτα!! Καταρχάς, θέλω να μου πεις ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις την πορεία σου στον συγγραφικό χώρο.
Γ.Β. : Καλώς σε βρήκα κι εγώ Δημήτρη! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Η επαφή μου με την ποίηση, τους στίχους και το γράψιμο γενικότερα αποτελεί μια πολύ παλιά υπόθεση για εμένα, που έχει τις ρίζες της στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Ήταν μονόδρομος κατά κάποιον τρόπο η εμπλοκή μου αυτή με τον μουσικό και ποιητικό λόγο και όσο γυρίζω προς τα πίσω, μου γίνεται πια ξεκάθαρη και απόλυτα ερμηνεύσιμη η όποια μετέπειτα πορεία μου.
2) Η ποίηση είναι ένα ομολογουμένως δύσκολο μονοπάτι. Εσύ, πώς αποφάσισες να το ακολουθήσεις;
Γ.Β. : Όπως σου προανέφερα δεν ήταν καν θέμα επιλογής ή απόφασης, ήταν μια βαθιά ανάγκη μου, ήταν ο τρόπος μου να ερμηνεύω τον κόσμο και να ενώνομαι μαζί του. Μέσα από την ποίηση αντλώ απόλαυση και πολύ συχνά είναι μια παρηγοριά για εμένα.
3) Ποιες οι επιρροές σου, ποιους ανθρώπους της λογοτεχνίας θαυμάζεις;
Γ.Β. : Έχω κατά καιρούς περάσει από τις αυλές όλων μας των σπουδαίων ποιητών, λογοτεχνών, στιχουργών, λαϊκών ποιητών και έχω πάρει κάτι τις από τον καθένα σε διαφορετική ηλικία κάθε φορά, όμως έχω ζυμωθεί και με την δημοτική μας παράδοση και βρίσκω σπουδαία και κάποια θρησκευτικά μας κείμενα. Φυσικά αγαπώ τον Ελύτη για το εψιλον για το λάμδα του για το ύψιλον, για όλα του τα γράμματα , το Σεφέρη, το Ρίτσο, την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, την Κική Δημουλά, τον Αργύρη Χιόνη, αλλά τρέφω μια αδυναμία στον Λειβαδίτη.
4) Λογική ή συναίσθημα; Ποιο από τα δύο παίζει κυρίαρχο ρόλο στα γραπτά σου;
Γ.Β. : Κυριαρχεί μία κρυφή ισορροπία, ποτέ δεν άντεχα το υπερβολικό συναίσθημα και ταυτοχρόνως με κούραζε η στεγνή χρήση της λογικής χωρίς ευαισθησίες . Με απασχολούν λεπτομέρειες της ζωής, που μου δίνουν απαντήσεις και γενικότερα οδηγούμαι από μία φιλοσοφική διάσταση για τα πράγματα.
5) Είναι δύσκολο ή εύκολο για εσένα κάθε φορά, να μετατρέψεις τις σκέψεις σου σε στίχους;
Γ.Β. : Είναι ο τρόπος μου να εκφράζομαι μέχρι στιγμής πιο ουσιαστικά. Το ζητούμενο όμως για εμένα κάθε φορά δεν είναι η ευκολία ή η δυσκολία να εκφραστώ ποιητικά αλλά να είναι ατόφια και καθαρή η σκέψη αποτυπωμένη χωρίς φτιασιδώματα και εσωτερικές λογοκρισίες.
6) Ας μιλήσουμε για “Το ψυγείο των ματαιώσεων”. Τι σημαίνει για εσένα αυτή η ποιητική, ποια τα συναισθήματά σου κρατώντας τη στα χέρια σου και γνωρίζοντας ότι είναι δικό σου παιδί;
Γ.Β. : «Το ψυγείο των ματαιώσεων» παρά τον παραπλανητικό ίσως τίτλο, αποτελεί μία ποιητική συλλογή που η συνισταμένη της έχει θετικό πρόσημο. Ήρθε σε μια εποχή δική μου που υπογράμμισε κάποιες διαπιστώσεις, με σκοπό να κλείσουν κάποια κεφάλαια και να προχωρήσει η σκέψη σε άλλους ατραπούς. Υπό αυτό το πρίσμα αν και καθυστέρησα αρκετά την δημοσιοποίησή της, ήταν μία κίνηση λυτρωτική, όταν συνέβη.
7) «Όταν ο πόνος κάνει πόλεμο με την ψυχή, το κορμί σιωπηλά υπομένει φιλοξενεί το πεδίο μάχης. Μη φοβάσαι, λοιπόν για το αίμα που βλέπεις να τρέχει· να φοβάσαι για το κομμάτι της αθωότητας που έχει πια χαθεί». Κάθε φορά που ο πόνος συνθλίβει την ψυχή, χάνουμε και ένα μέρος του αθώου μας εαυτού;
Γ.Β. : Όταν ο πόνος μας επισκέπτεται, εφόσον υπάρχει συνειδητότητα, αυτού που πραγματικά συμβαίνει εκείνη τη δεδομένη στιγμή, η ψυχή βαθαίνει. Αποκτάται μια άλλη γνώση πυκνή και είναι αλήθεια, πως η γνώση και η εμπειρία γενικότερα, μας κλέβει την αθωότητα. Νόμος της ζωής. Το πρόβλημα υπάρχει όταν απουσιάζει η συνειδητότητα και έτσι κοινωνούμε μόνο τον πόνο.
8) «Δίνεις την Ελευθερία σου αντίδωρο στον Έρωτα. Έχεις το Μαζί χάνεις το ακέραιο του εαυτού σου». Δεν αξίζει όμως για αυτό το «μαζί» να δώσεις ένα κομμάτι από ‘σένα;
Γ.Β. : Η ελευθερία είναι κορυφαίο αγαθό και ο έρωτας το ίδιο. Το ιδανικό θα ήταν μέσα από τον έρωτα να ελευθερώνεσαι και να απελευθερώνεσαι, δεν είμαι σίγουρη όμως ότι αυτά τα δύο είναι και πολύ συμβατά. Γιατί η επιθυμία στον έρωτα έχει και μία υπόνοια υποδούλωσης του άλλου ή οικειοθελούς παράδοσης του εαυτού έστω. Το «μαζί» όμως είναι σπουδαία υπόθεση στη ζωή, στο ταξίδι, στην μουσική, στον έρωτα, παντού, το ίδιο και η ελευθερία. Νομίζω αυτά τα δυο θα χτυπιούνται πάντα.
9) Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου από αυτό το ταξίδι;
Γ.Β. : Πάντα επιδιώκω και επιθυμώ να διάγω βίο εντός της τέχνης και της δημιουργίας. Ζητούμενο παραμένουν πάντα για εμένα οι συνοδοιπόροι, οι άνθρωποι που θα διαβούμε σε αυτούς τους δρόμους της ποίησης, της μουσικής, αυτή η διαδικασία έχει και μοναξιά και συντροφικότητα παράλληλα.
10) Θα ήθελες να μας πεις αν υπάρχει κάτι που να ετοιμάζεις αυτή τη περίοδο, να μοιραστείς μαζί μας τα μελλοντικά σου σχέδια;
Γ.Β. : Προς το παρόν θα ήθελα να ταξιδέψει «το ψυγείο των ματαιώσεων» περισσότερο, να ενωθεί με περισσότερο κόσμο, είναι μία συλλογή που δίνει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Εντωμεταξύ κάτι καινούριο ήδη γεννιέται και σιγά σιγά μορφοποιείται μέχρι την τελική του μορφή πριν να πάρει το δρόμο του για το τυπογραφείο τόσο ποιητικό όσο και θεατρικό.
Γιώτα, σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου!!!
Γεννήθηκε στο Αίγιο και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών και έχει μεταπτυχιακό στην Πολιτισμική Διαχείριση του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Μιλά αγγλικά και γερμανικά.
Στο εργοβιογραφικό της περιλαμβάνεται πλούσιο δισκογραφικό έργο, ως στιχουργός, μαζί με σπουδαίους συνθέτες και τραγουδοποιούς όπως, Μίλτο Πασχαλίδη, Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, Νίκο Πιτλόγλου, Γιάννη Νικολάου, Κώστα Μακεδόνα, Κωστή Ζευγαδέλλη, Πάρη Περισυνάκη, , Κώστα Αθυρίδη, Ηλία Μακρή, Μιχάλη Νικολούδη κ.α. Τραγούδια της έχουν ερμηνεύσει αξιόλογοι ερμηνευτές όπως η Γλυκερία, Ελένη Πέτα, Γεωργία Βεληβασάκη, Καλλιόπη Βέττα, Βασίλης Καζούλης, Παντελής Θαλασσινός, Δώρα Πετρίδη, Αννυ Ονουφρίου, Κώστας Παυλίδης, κα. Το 2000 το τραγούδι της «Στερνό Τσιγάρο» (μουσική Νίκος Πιτλόγλου ερμηνεία Άννα Καραγεωργιάδου) κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Τραγουδιού στο Διαγωνισμό Λαϊκού Τραγουδιού «Τσιτσάνεια». Έχει συνεργαστεί με την παιδική σκηνή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» στο θεατρικό «Μια φορά κι ένα λεπτό» σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή (2002-2003), με την εικαστικό Χάρη Τσεκούρα, γράφοντας τους στίχους στα παραμύθια «Το κάλεσμα της άνοιξης» (εκδ. Περιβολάκι, 1999) και «Το τραγούδι των δέντρων» (εκδ. Ατραπός, 2006), με την Μαρίζα Κωχ, καλλιτεχνικά και οργανωτικά, στην πολιτισμική αποστολή στην Κίνα (2009), καθώς και με τη σκηνοθέτη Λουκία Ρικάκη στα ντοκιμαντέρ «Λόγια της σιωπής» (2002) και «Το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών» (2003), και «Ο άλλος» (2004) γράφοντας τους στίχους για τα τραγούδια των τίτλων. Το 2009 κυκλοφόρησε η δισκογραφική εργασία «Άρωμα παράξενο» σε στίχους δικούς της και μουσική του Κωστή Ζευγαδέλλη με ερμηνεύτρια την Ελένη Πέτα.
Το 2022 κυκλοφόρησε η ποιητική της συλλογή με τίτλο «Το ψυγείο των ματαιώσεων» (εκδ. Μετρονόμος). Ενώ το 2023 στα πλαίσια του προγράμματος του Υπουργείου Πολιτισμού «΄Ολη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» έγραψε το λιμπρέτο σε μουσική της Σοφίας Καμαγιάννη της μονόπρακτης παιδικής όπερας με τίτλος «Είμαι δέντρο που μιλά !»
Μάθετε περισσότερα για τη Γιώτα εδώ:
Για την ομάδα του Authoring Melodies
Δημήτρης Μπονόβας