Χαμένη πλέον πίσω από συρματοπλέγματα, δεμένη σε ένα μέλλον που δεν σου ανήκει, έτσι στέκεις. Γεμάτη με αναμνήσεις από ανθρώπους που δεν ζουν να χαρούν το χώμα που τους έθρεψε, ανθρώπους που το βλέπουν από μακριά να σαπίζει κάτω από ξένα πόδια. Ανθρώπους που πίσω από γραμμές και σύνορα έχουν αφήσει τη ζωή τους και που θα την ξαναβρούν μόνο αν σε πάρουν πίσω. Αυτό είσαι. Μια μαρτυρική γη, που ζει ακόμα από θαύμα, μια γη που στενάζει και ζητά πίσω την ελευθερία της. Πολλοί αυτοί που σε πρόδωσαν, τ’ αδέρφια σου πρώτα απ’ όλα, που τώρα καμώνονται πως είναι δίπλα σου, σε θεωρούν δική τους. «Η Κύπρος μας» λένε και το στόμα τους δεν ντρέπεται να προφέρει τ’ όνομά σου.
Απόσπασμα 1:
Σε έναν Ιούλη που ‘φερε ζέστη / και έτσι ψάρια πκιον δεν βγάζεις, / το δάσος μένει στάσιμο / κι η εκκλησιά σου άδεια, / μα κάποτε θα ‘ρθει η λύτρωση, / γλυκιά, πικρή και αβάγιστη.
Βλέπεις, δεν είδαν αυτοί το άδικο κατάματα, δεν έζησαν τη διχοτόμηση του εδάφους, μα πάνω απ’ όλα των ονείρων τους. Μόνο εσύ το έζησες, ξέρεις πως είναι να σου κλέβουν το αύριο. Παρ’ όλ’ αυτά όμως στέκεις εκεί, αγέρωχη, χαμογελαστή και αισιόδοξη. Λες «κάποτε θα έρθει και για ‘μένα το πλήρωμα του χρόνου». Κι έτσι περιμένεις με ανυπομονησία τη στιγμή της λύτρωσης, τη στιγμή που τα δύο μισά θα γίνουν και πάλι ένα ολόκληρο. Γι’ αυτή τη στιγμή ζουν και τα παιδιά σου, όταν τα χώματα εκείνα που περπάτησαν θα έχουν και πάλι το δικό τους αποτύπωμα.
Απόσπασμα 2:
Από την άλλη τη μεριά, / σε κοίταξα κι εγώ τότε, / με κοίταξες, μου γέλασες, / μου έκλεισες το μάτι, / σαν να μου έλεγες κι εσύ, / «υπομονή και θα ‘ρθει».
«Μην ανησυχείς, αυτή η στιγμή θα έρθει» μου λες και αναπτερώνεις το ηθικό μου. Γιατί ξέρω ότι το εννοείς, ξέρω ότι το πιστεύεις. Αυτή η στιγμή δεν θ’ αργήσει και όλοι μας τότε θα δεχθούμε με ανακούφιση την ένωση, την επιστροφή του δίκαιου. Και δίκαιο δεν είναι άλλο από την ολοκλήρωση. Όταν τα δύο θα γίνουν και πάλι ένα και όλα θα είναι όπως παλιά, τότε θα αναπνεύσουμε.
Απόσπασμα 3:
Σαν κάποιους Μοναχούς, / τότε στην Καντάρα, / τώρα περνάς μαρτύριο· / μα ένα ξέρω και θα σ’ το πω, / πως όλος αυτός ο μαρασμός, / κάποτε θα ‘χει τελειωμό.
Σκέψεις για την Κύπρο, γεννημένες με αφορμή την ποιητική συλλογή του Στέλιου Νικολάου με τίτλο «Κυπρίων γη αέναη – Καρπασία», μια ποιητική που τη διατρέχει η νοσταλγία και ο πόνος για ένα χθες που δεν υπάρχει πλέον και που περιμένει να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Αναμνήσεις που κρατούν ζωντανή την ελπίδα για ένα αύριο καλύτερο, που θα έρθει σύντομα, για ένα αύριο που θα φέρει μαζί του ότι το σήμερα έχει στερήσει από αυτή την πανέμορφη γη, την ελευθερία της. Μια ποιητική που θα σας θυμίσει πως πρέπει να αγαπάτε τον τόπο που σας μεγάλωσε, σε αυτόν ανήκει ένα μέρος απ’ αυτό που είστε…
Βιογραφικό:
Ο Στέλιος Νικολάου είναι της γενιάς του ’96, με τόπο γέννησης και διαμονής του τη Λεμεσό, ενώ η άλλη μισή καταγωγή του είναι από το χωριό Αργάκι. Εκτός από νομικός και λογοτέχνης, είναι λάτρης της πυγμαχίας και της κολύμβησης, όμως το τραγούδι παραμένει η μεγάλη του αγάπη μαζί με τη θάλασσα. Επί μηνιαίας βάσης γράφει στο περιοδικό ποικίλης ύλης Ιδεοστρόβιλος, με το ψευδώνυμο Νισολομού. Αυτοαποκαλείται ιμπρεσιονιστής και νατουραλιστής, έχοντας όμως πάντα γνώμονά του τον ρομαντισμό.
Περίληψη:
Μια συλλογή που προσπαθεί να σμίξει τα ιστορικά, γεωγραφικά, παραδοσιακά και ανθρωποκεντρικά στοιχεία των κατεχόμενων χωριών της Κύπρου μαζί με την ιμπρεσιονιστική περιγραφή και ποιητική αφήγηση από τα μάτια ενός περιηγητή.
Στο παρόν βιβλίο, ο περιηγητής διαβαίνει ψυχή τε και σώματι κάθε σπιθαμή της μυθικής Καρπασίας, αφιερώνοντάς μας τις γεμάτες από αγάπη, πόνο και πόθο ποιητικές του σκέψεις για αυτόν τον ήρεμο μα κιόλας πονεμένο τόπο.
Κάθε ποίημά του είναι αφιερωμένο σε ένα από αυτά τα χωριά και εστιάζει στην ανάδειξη της όποιας ομορφιάς τους, ελπίζοντας να ελκύσει τη σημασία των λατρών της Κύπρου, της ιστορίας, του ρομαντισμού και της φύσης.
Σκοπός της ποιητικής συλλογής είναι να δώσει το μήνυμα της ειρήνης, της ομορφιάς, αλλά και να αναβιώσει τις θύμησες που οι πλείστοι νησιώτες έχουμε τόσο αφήσει στο περιθώριο, αφήνοντάς τες να ξεθωριάζουν μέρα παρά μέρα.
Και ίσως έτσι, όταν αύριο ο ήλιος ανατείλει και φωτίσει αυτό το νησί από το ακρωτήρι Αρναούτης, μέχρι τα νησιά των Κλείδων, η μέρα να μας βρει σε ένα γαλήνιο σκηνικό που πάντα νοσταλγούσαμε.
Στέλιος Νικολάου
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Κυπρίων γη αέναη – Καρπασία
Συγγραφέας: Στέλιος Νικολάου
Εκδόσεις: Βακχικόν
Ημερομηνία έκδοσης: 2022
Αριθμός σελίδων: 88
Για την ομάδα του Authoring Melodies